242 - byle do jesieni!

Trauma i koszmar. Gdyby nie wiatrak od M. to byśmy z Misiatym już dawno zostali dwoma tłustymi skwarkami na tej patelni rzeczywistości. Jeszcze się jakoś trzymamy, ale jest słabo. A susza straszna, więc znowu wszystko podrożeje...

Małe radości, ale więcej kłopotów - jak zwykle :-/ Robi się pasiak, dużo się rysuje, się pisze (ale ostatnio słabo, bo im cieplej tym więcej galarety zamiast mózgu i skupić się nie można).

Już jakiś czas temu powstał sobie szyjogrzej/opaska z Plötulopi - ostatnie resztki wyrobione zostały do cna, ładnie wyszło, gryzie makabrycznie, zamierzam podszyć jakąś miękką materią. Zdaje się, że im bardziej sarkoidoza w natarciu, tym mocniej mnie wszystko uczula. Ot, życie. 

Model: Leopold.

Uściski!

L.

241 - Parada Równości

Tak, paraduję, tak, będę zawsze. Bo każdy inny, ale wszyscy równi!

Każdy z nas, KAŻDY!!!, ma identyczne potrzeby: poczucie bezpieczeństwa i stabilizacji, dach nad głową, godne życie, w końcu MIŁOŚĆ... Tu link do materiału video :-)

Najpiękniejsza Para tej Parady!

A ja? No cóż :-) ze skrótowca LGBTQ mam zdecydowanie G i T, a zapewne również Q, gdyż ci, którzy nie mogą się pogodzić z T i G uważają mnie za dziwadło. Nie jestem pierwszy, nie będę ostatni. Całe moje życie czułem się nieszczęśliwy. W zasadzie bez powodu. Dopiero baaaaaardzo niedawno (w 2014), konfrontacja z chorobą dała mi czas i sposobność do przemyśleń. I wtedy stał się "cud". Bo to nie mój mózg/umysł/osobowość są niehalo. Niehalo jest moje ciało. Od zawsze. Nie jestem już nieszczęśliwy. Nie jestem także szczęśliwy. Pewnie nigdy nie będę, bo proces korekty jest w Polsce nie tylko kosztowny, ale też niezmiernie upokarzający. A ja już mam chyba dość upokorzeń...
To ja, mów mi Lenny.

autor zdjęcia Ula Zielińska (Dziękuję! :-*)

To zawsze jest szczególny dzień. I zawsze pełen radości, choć nie jest to pełna radość. Bo w moim kraju prawa mniejszości nie są respektowane, bo nie każdy może żyć godnie. 

W tym roku Parada Równości to Parada wspierająca osoby niepełnosprawne. Przeczytajcie, bo warto. 

♥

Lenny

240 - Merino od Myszy

Główną bohaterką dzisiejszej notki jest Mysza, która nawiedziła mnie przy okazji WTK, przywożąc gościńce w postaci przepysznych muffinek (pożarte od razu!), słoiczków z dobrością owocową (pożarte już prawie ;-)) oraz nasze ukochane Merino z Inter-fox, motek w kolorze równie ulubionym, czyli zielonym!

Dziękuję Myszku :-*

Merino (w całości!) zostało przerobione na czapkę dla mnie, gdyż uwielbiam tę włóczkę pasjami, a wiadomo, że szewc bez butów, a ja mam zawsze o jedną czapkę za mało ;-)

Model: Leopold + owiec dla ozdoby ;-)

Ogólnie, to bardzo mi się nie podoba lato od kwietnia, serio... Misiaty cierpi bardziej ode mnie, a ja cierpię bardzo. Mój stosunek do lata obrazuje idealnie ten mem:

I oczywiście zawsze dylemat, bo moja choroba żywi się słońcem, a moja skóra cierpi od filtrów... Każde wyjście na zewnątrz to moja mała osobista tragedia, a ponieważ mieszkanie jest jakie jest, to temperatury wewnątrz zachęcają wyłącznie do padnięcia trupem (zgrzanym i spoconym), na łóżko. 

Nienawidzę lata od zawsze. Wcześniej sytuację ratowały wakacje, teraz już nic nie ratuje. 

Jednym słowem: błeeeeeeeeee...

Miłego tygodnia! ♥